کد مطلب:122464 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:377
بیان میلاد مسعود حضرت امام حسن مجتبی
اكنون بمیلاد مسعود حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام اشاره ی مختصری می نمائیم، مطابق نقل تواریخ معتبره و بنابر مشهور میلاد آن مظهر الله نور در نیمه ی ماه رمضان المبارك سال سوم هجری بوده است البته این تجلی ملكی و تولد ناسوتی آن حضرت است و گرنه تجلی ملكوتی و میلاد مقام روحانی آن بزرگوار قبل از خلقت عالم و آدم و پیش از آفرینش عرش و فرش بوده است زیرا در نظام خلقت بر حسب مقام نورانیت انوار و ارواح مقدسه آنان سبقت و تقدم سرمدی و دهری و شرفی و رتبه ای بر جمیع مخلوقات و كافه موجودات علی الاطلاق دارد كه ملای رومی از لسان آنان گفته:
(پیش از انگورها می خورده ایم)
باده از ما مست شد نی ما از او
قالب از ما هتسشد نی ما از او
كلام معجز نظام صادر اول است اول ما خلق الله نوری و اول ما خلق الله روحی، و البته ایشان همه نور واحدند (كلهم من نور واحد) حضرت نبی اكرم (ص) فرمود (كنت نبیا و آدم بین الماء و الطین) و صادق است درباره مقام ولایت كلیه علویه (كنت ولیا و آدم بین الماء و الطین) و قیل عن لسانه (ع):
بودم آن روز من از سلسله ی باده كشان
كه نه از تاك نشان بود و نه از تاك نشان
باری در پانزدهم شهر الله ماه مبارك رمضان بود كه اختر فروزان امامت نور امام حسن مجتبی علیه السلام تجلی نمود و متولد شد و سراسر عالم ملك و
[ صفحه 201]
نشاه ی ناسوت را بنور جمال خود منور و روشن نمود.
اسم مباركش از صقع ربوبی وسیله جبرئیل به حضرت ختمی مرتبت تعیین و اعلام شد.
جبرئیل از جانب رب جلیل بزمین نازل شد و ضمن تبلیغ سلام ذات الوهی به حضرت رسول خاتم و حضرت ولی الله اعظم علی مرتضی پدر بزرگوار امام مجتبی و مادر والا گهر او و تبریك گفتن ولادت امام حسن مجتبی بجد و پدر و مادر بزرگوارش عرض نمود كه خداوند متعال نام این نوزاد شریف را حسن گذارده البته اسم حسن از اسم خدا كه محسن است مشتق است همچنانكه نام پدر امام حسن كه علی است از نام ذات علی اعلی و حق تعالی مشتق بود و ضمن اشراق اول بیان گردید و بمناسبت اسم علی سراسر كتاب از كلمه ی (علی) تجاوز نكرد و آنچه بیان شد محور علی و شئون كمالیه علی مرتضی علیه السلام تقریر و تحریر گردید كه علی فی اسمه و علی فی جمیع شئونه اكنون نسبت بحضرت امام حسن مجتبی می توان گفت كه همانطور كه اسمش حسن است در تمام شئون كمالیه و محاسن نامتناهیه حسن است آری آن وجود مبارك اسما حسن است خلقا حسن است خلقا حسن است حسن اندر حسن است.
بخت باز آید از آن در كه یكی چون تو در آید
روی میمون تو دیدن دردولت بگشاید
صبر بسیار بباید پدر پیر فلك را
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
این حقیقت كه تو داری همه دلها بفریبی
وین لیاقت كه تو داری همه غمها بزداید
به همه كس بنمودم خم ابرو كه تو داری
ماه نو هر كه به بیند به همه كس به نماید
[ صفحه 202]
چشم عاشق نتوان بست كه معشوق نه بیندن
نای بلبل نتوان بست كه بر گل نسراید
(پیش از انگورها می خورده ایم)
باده از ما مست شد نی ما از او
قالب از ما هتسشد نی ما از او
كلام معجز نظام صادر اول است اول ما خلق الله نوری و اول ما خلق الله روحی، و البته ایشان همه نور واحدند (كلهم من نور واحد) حضرت نبی اكرم (ص) فرمود (كنت نبیا و آدم بین الماء و الطین) و صادق است درباره مقام ولایت كلیه علویه (كنت ولیا و آدم بین الماء و الطین) و قیل عن لسانه (ع):
بودم آن روز من از سلسله ی باده كشان
كه نه از تاك نشان بود و نه از تاك نشان
باری در پانزدهم شهر الله ماه مبارك رمضان بود كه اختر فروزان امامت نور امام حسن مجتبی علیه السلام تجلی نمود و متولد شد و سراسر عالم ملك و
[ صفحه 201]
نشاه ی ناسوت را بنور جمال خود منور و روشن نمود.
اسم مباركش از صقع ربوبی وسیله جبرئیل به حضرت ختمی مرتبت تعیین و اعلام شد.
جبرئیل از جانب رب جلیل بزمین نازل شد و ضمن تبلیغ سلام ذات الوهی به حضرت رسول خاتم و حضرت ولی الله اعظم علی مرتضی پدر بزرگوار امام مجتبی و مادر والا گهر او و تبریك گفتن ولادت امام حسن مجتبی بجد و پدر و مادر بزرگوارش عرض نمود كه خداوند متعال نام این نوزاد شریف را حسن گذارده البته اسم حسن از اسم خدا كه محسن است مشتق است همچنانكه نام پدر امام حسن كه علی است از نام ذات علی اعلی و حق تعالی مشتق بود و ضمن اشراق اول بیان گردید و بمناسبت اسم علی سراسر كتاب از كلمه ی (علی) تجاوز نكرد و آنچه بیان شد محور علی و شئون كمالیه علی مرتضی علیه السلام تقریر و تحریر گردید كه علی فی اسمه و علی فی جمیع شئونه اكنون نسبت بحضرت امام حسن مجتبی می توان گفت كه همانطور كه اسمش حسن است در تمام شئون كمالیه و محاسن نامتناهیه حسن است آری آن وجود مبارك اسما حسن است خلقا حسن است خلقا حسن است حسن اندر حسن است.
بخت باز آید از آن در كه یكی چون تو در آید
روی میمون تو دیدن دردولت بگشاید
صبر بسیار بباید پدر پیر فلك را
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
این حقیقت كه تو داری همه دلها بفریبی
وین لیاقت كه تو داری همه غمها بزداید
به همه كس بنمودم خم ابرو كه تو داری
ماه نو هر كه به بیند به همه كس به نماید
[ صفحه 202]
چشم عاشق نتوان بست كه معشوق نه بیندن
نای بلبل نتوان بست كه بر گل نسراید